Eymen 2

Cadde kadar yalnızlık ürer şehirde
kağıt kadar şiir yazılabilir ancak
ا;

koyuluğunu bilirim gözlerinin
ışık gömülü içinde
dehlizinde erir boşluk
yakılır nehirleri
terkisinde tuz tutan kirpik
ی;
çığlık kadar sağır kulaklara
Eymen dediğinde
yarana kurşun basardın barut kokulu
gözlerin yağmak boşaltır sahile
yapışır saçına deniz atları
düş eskitir ipsiz dökük inciler
sızı şairi böyle besledi dedim
م;
seher sisi vurdugunda şehri
uzar nura saçın düş serpili yakarışların
Eymen dediğimde ben
bir tebessümdü yârın
tebessümü yarının