Eyvah

Öyle yalnızım, öyle çaresiz, öyle mutsuz,
Sanki deryanın ortasında kalmışım susuz.
Çoktan geçtim Şairin ömrünün ortasını,
Noktadan önce virgülü koyacak zamanı.

Aynalarla dostluğu keseli yıllar oldu.
Simam her karşılaşmada biraz daha soldu.
Merdivenleri sorarsan yorgun yüreğime,
Yavaş çıkmak ta ağır geliyor bedenime.

Baharlar ne güzel, dili olsa da konuşsa
Yola çıktıklarımı kaybettim her nasılsa
Ey Hak! Bu kaçıncı eyvah belirli belirsiz?
Bazen gelip, bazen de delip geçti çaresiz.

Bu zaman zarfında sol yanım hep ağrıdı.
Kalbim de buram buram, ince ince sızladı
Geriye ne mi kaldı? Belki de çeyrek zaman.
Göz açıp kapayıncaya kadar geçti o an.

Gelip de gitmeyen var mı bu yalan dünyadan?
Yatağı musalla, yorganı toprak olmayan
Bütün ömrüm bir anlıkmış, sanki üç dört adım
Eyvah! Kırktan sonra gidiyorum koşar adım.

ŞUBAT 2016