Eyvallah

Kesilmiş bir kuru soğanın gözyaşlarıdır bunlar,
Son kez içilen bol köpüklü bir kahve eşliğinde.
Varsın kopsun kıyamet,varmış yokmuş bana ne...
Gelince,dikilince tepemize Azrail gireceğiz çukura elbette.
Bir lokma ekmek,bir yudum sudan ibaretse hayat;
Ben gidiyorum eyvallah,hakkını helal et
Alın onlarla beraber buralar size emanet...

Yalnızsındır yalnızlığında,
Onu söyleyemeyecek kadar yalnız !
Sürgün yıllarındaki Hannibal gibisindir şimdilerde
Adımını atsan,bağırsan Hannibal kalkacak yerinden
Duyacak seni ey söz yaşlarım
Yani,o kadar yakınsındır yüzükteki kanını donduracak zehre
Bir lokma ekmek,bir yudum sudan ibaretse hayat;
Ağlama artık gözyaşlarım kabrinde kayıp...

Oysa,hiç yarışın olmadı hayatla,hep kazandın...
Ne bir okuldu derdin,ne bir iş ne de güzel bir kadın.
Hepsi senindi,onlar buldu seni çok mutluydun.
Paris'teki zafer anıtının önündeki muzaffer kumandandın
Şimdilerde ise kesilmiş bir kuru soğanın eşliğinde
Tuzu ekmeğe, gözyaşlarını sevgiliye banardın...


29.01.2013