Eyvallah III

aşk;

emeği göz ardı edilen

feodal bir sevi'ydi

senin gözünde

sen kendini

bir serüvenin

sorgulanamaz baş kahramanı görüyordun

öyle ki

deniz kumundan kalelerinin içinde

gözlemlere yer olmayan

tek tip eylemlere sıkışmış

bir dünya yaratıyordun

ilmekleri çözüldükçe

senin düzen sandığın düzensizliğin

günahına girdiğin tırnakların

suçlusu ben oluyordum

surlardan üzerimize yıkılan yalnızlık

kâfi değilmiş gibi

beni şiirlerle tanıştıracak

bir hasbahçeye açılmayan

garp ve şark kadar yakın

yeni burçlar inşa ediyordun

güneş marazlı bir proleterdi üstelik

alışmıştım aslında

oligark tavrının hayallerimi esir aldığı

her gün yeniden inşa ettiğin

şu kumdan surların içinde yaşamaya  

kabul etmiştim olan biteni

tamam demiştim bir kere gözlerinin karasına

sözün kibirden bir makas olup

Rapunzel'in saçını kestiği gün

vazgeçtim dudaklarının efsunundan

oysa

ellerinde büyüyen kapital düzenin

hep bana söylencesine

yenik düşmeyecek kadar güzeldi

benim sen nidalı türkülerim

bağımsız iki sesin yek olup

zorluğu tek miğferde göğüslediği

bir ev düşlüyordum

dudaklarının kıyısında

şimdi nice sömürüye duyarsız kalıyor

bir hayalim vardı diye başlayan iç sesim

itiraf edeyim

benim düzen dışına çıkan eylemci yanıma

anında ferman verip

burçlarında sallandırdığın günleri çok özledim

kirpiklerine yeter mi bilemem ama

eyvallah

seni güzel hatırladığım günlerin hatırına

yazamayacağım daha fazla