Eyvallah Kara Sevdam

Bu sevdaya yosun tutmuş taşlar ağladı
Güneş bin kere isyan etti, sensizlik şafaklarında
Milyon kere yıldızlar kaydı
Ay doğmaya utandı,
Sislendi dünya kar yangınları sardı her yanı
Şehrin karanlık sokaklarında
Olta atarken isyanım
Kuyu diplerinde aşkıma ferman yazdın
Ne varsa yüreğinin koşunda
Bir deprem misali gönül volkanımda patladı
Sen ki uçurum kenarlarında
Koklamaya kıyamadığım
En nadide çiçektin
Gecemde günümde kadehime dolan
Tek gerçektin
Terk edilmişliğimin ardında
İllegal acılar bıraktın can evimde
Sussam olmuyor
Bir çağ yanıyor
Konuşsam dermanım yok
Gözlerim kapanıyor
Sen bu sevdanın cellâdı
Vur boynumu
İndir yüreğimi darağacından
Sonra bir kefene sar bedenimi
Issız bir yere göm
Sonra çek git
İstemem bir fatiha bile okuma
Sen ki canıma okudun
Ey umutlarımın cellâdı
Bu sana kabrimden son mektubum
Varsın üzerimde karış karış otlar bitsin
Varsın bir daha güneşi görmesin yüzüm
İçtiğim son bade
Çekinme elinden olsun...
Seni sevdim mi sevdim
Asla pişman değilim
Sana düşman da değilim
Sen bir ömrün
Sen seven bir günlün
Tek cellâdısın
Eyvallah
Eyvallah narım
Eyvallah nurum
Eyvallah kara sevdam