Eyyûbun Sabrı Gerek Bendeki Yârelere

Sevdâ güneşimsin sen ışığına hasretim,
Bitsin artık bu hasret doğ gönlüme geceden.
Sensizlik deryâsında bırakma beni yetim,
Gamzeli gülüşündür beni bahtiyâr eden.

Bahtiyâr olsun ruhum berzâha dönüşünde,
Toprak olsam da inan yüreğimde sen varsın.
Cennetin yedi rengi saklıdır gülüşünde,
Gönlümün sarayında ebediyyen yaşarsın.

Sırça saray demişler lâf anlamaz gönüle,
Beni her dem ağlatır bir ahû gözlü için.
Gözyaşım dökülürken gülistândaki güle,
Dudağımda hıçkırık ağlarım için için.

Yokmudur bu derdimin dermânını verecek,
Feryâdımı duyup da son günümde gelecek.
Ömür dediğin ne ki yâr yoluna serecek,
Bir gönül vardı bende onu da kim bilecek.

Melûl mahzûn dolaşır arz'dan sema'ya çıkar,
Şahikâlarda seni sorar seyyârelere.
Şem'ine düşürüp de pervane gibi yakar,
Eyyûbun sabrı gerek bendeki yârelere.