Ezberi Düş/müş Zavallı/lar...

Göçler başlar ruhumuzda
Ağlarken,
Duvarlarda freski, yağlı boya suretler...







Yaslarımız üşüşürdü siyahlara
Havarlar koptukça kan mahmurluğuna
Delik deşik hicran gelir sarmalanmaya...
Sıfatsız mağlubiyetlerin sahabeleri küfürlü
Durmaz içimdeki haylaz çocuk
Kamçılar yürekteki sömürgeleri
En bağnaz sesleri duymaz oluruz...








Bir
Vakit,



Kaç zavallı düşle aciz kaldık
Kaç harami çaldı !gizli saklı perde arkası bakışlarımızı
Ve biz zincirlenmiş hüzne mahkûm kaldıkça
Tökezledik uçurum kenarında....








Yol
Uzadı,


Sırtımızda küfeler külfetle çoğalırken
Nasırlaşan omuz temkinli ve tedbirli davranıyordu güya
Oysa ?şol revan? uzadı iz bilmeyene yol sordukça...








Ezberi
Bozuk
Günlerin,

Güneşe pusulasını kaybetmişti
Zemheri bahara bulanık renkte
İçimizdeki aç özlemler seyahat vakti değil derken
Bir Torba dolusu birikiyordu ahımız...






Yarsız
Ölmüş
bahar,

Biliyorduk ki yârimiz hazan
Mevsimsiz, iklimi hiç sayan
İnsafsız ve hazırlıksız yakalayan
a
c
ı
t
a
n...








Renksiz
Gün
Dönümleri,

İlkyaz güz getirirken kapıya
Müsebbibi sayıyorduk
Sepya renkli fotoğrafları...
Gözlerimizin hilafsız tenlenmelerinde...









Toz
Duman
Ölüm,

İdeallerin iç geçirdiği tozlu raflarda
Cesaretle ihanet ekmek arası olmuştu
Ölümsüzlük uğruna....









Yurt
Bulmuş
Sarhoşluk,

Salıncağında bir o tarafa
Bir bu tarafa sallandıkça eğreti öğretiler
Issızlık ve yalnızlık başımıza dikilip
Yaşam ve ölüm arasında seçime zorluyordu sinsice...










Kısır
Aşk
Meyvesiz,
Miadı dolmuş Ümit reçeteleri
Kabartırken günce sayfalarında
Maziye dönük selamlar getiriyordu altı çizili notlar...









Ve
Türkü
Düşümleri
Israrında kavi yürek,
Ufukta birleşen noktalara asıldıkça gözlerimiz
Makamını önemsemeden türküler yakıyorduk ,
o
y
s
a

b
i
z,



Yürekten
ağlıyorduk....



Seslendiren sevgili arkadaşım Hayatcan Öztürke sevgi ve teşekkürlerimle...