Ezher

EZHER

Gözlerime kaç bin yıl uzaktan bakıyorsun
Söyler misin Ezher..

Kaç bin yıllık yoldan geliyor ruhun.
Kaç ölümlünün ruhunu içti gözlerin
Neden bu kadar derin
Neden bunca küstah, bunca mağrur güzelliğin.

Hayır... Aşk değil
Kadim zamanlardan kalma bir büyü olmalı bu.
Gecelerin renginden
Esrik cengâverlerin dilinden
Savaşlarımın ortasına düşen acı bir çığlık.
Ölümlerimin üstüne örtülen siyah bir tül
Kızıl lâl, yahut Lâhuti bir sükun.

Gözlerin....
İki damla su, iki damla siccil
Kaç aşka bilendi kim bilir.

Kıyısında gezinen
Heyulaları hançerlemeden girmedi hiç bir şehre
Biliyorum
Mecruh hayatlar düşüyordu
Her gece ellerine.


Geçtiğin yerlerde
Göller üşüyor muydu Ezher
Sular ürperiyor muydu ayak sesinden
Işığına sarılıyor muydu ay,
Çocuklar annelerine saklanıyor muydu korkudan
Yüzüne biat etmiyor muydu güller.

Ruhumun ölü toprağından
Mecruhlar dirilttim.

Kun feyekun sırrını duydum içimde
Arzıma indiğinde hazin bir sükun
Yanağımdan öpen damlalardan
Yağmurlar biriktirdim.
Onun için yağmur kokuyor şimdi ellerim
Sabahlarım yüzünü seninle yıkasın
Toprağım sen koksun diye.
Ve birde..
Hiç bir gün kalmasa da
Acıyla süsleyip
Sana kurban etmediğim
Seni sevmekten vazgeçmeyeceğimi
Bil diye...