Eziyet (t) -(im)

Daha, acı tatmayan yüreğim
Mesut göklerin altında
Özlemini ham damlalarla akıtırken
Mabetler tarlasında; iyilik ve kötülük başak verdi
Kan(a)dım,yandım,saldım
Eziyetin toprağındaiken ağlamaklıydım


Hesap ölçülerine sığmadı
Haz cennetleri, şer cehennemleri


Düştüm o elsizliklerin zihniyetine
Gözyaşlarım yedi kat kirpik değiştirdi
Arzı yıkadım,
Sokrat zindan da daha ağlamayı öğrenmemişti
Düştüm, yaştım, saftım..........
Eziyetin surlarında, zincirlenmiştim





Nefsi ruhanileşti, tüm düşlerin............
mahsulünü helak etti, harlanmış emeller





dinlemeyi bilmezken ihtiraslarım....
belagatin yalanına düştü.. sevmelerim
Yalana yedi rekat zikir çektim
Secdeye varmadan.
Tektim, tetiktim, eziktim
Eziyetin kıblelerinde, zamana mühürlenmiştim



Çilesine sonuna kadar dayanmayacağım
Şikayetlerime gözyaşı süreceğim
Oysa çile gözyaşı değildi! dökmek için
Yedi gün zehir tarttım, yüreğimde
Çilesi,azabı; yangın yeri, duymuyor kimseyi
Eziyetin çarmıhında Yunus'u bilgi ile Akif' e gerdirdim
Hiçliğime ıstırap çektirdim....



Ben İskender'in istilasındaki mutluluk değilim
Filistinde bir zeytin ağacına bağlı cana eziyet(t)(im).......