Fadik Giz

Fadik gız dört yaşında melûl mahzun bakıyor,
Babasının kanları oluk oluk akıyor.
Düşmanları pusuda ona kefen dokuyor,
Bibisinin feryâdı yürekleri yakıyor,
Fadik gız dört yaşında melûl mahzun bakıyor.


Avlunun ortasına kara kazan kuruldu,
Ağıt yakanlar bile en sonunda yoruldu.
Öksüzlük zincirleri kaderine vuruldu,
Kefeni nerde diye ebesine soruldu,
Avlunun ortasına kara kazan kuruldu.


Fadik gıza bakan yok bir köşede ağlıyor,
Dökülen gözyaşları ırmak olup çağlıyor.
Elinde bez bebeği gören gözü dağlıyor,
İmam birkaç kişiyle kefenini bağlıyor,
Fadik gıza bakan yok bir köşede ağlıyor.


Fadik gızın elinde yamalı bir bohça var,
Babanın acısıyla gittiği yolları dar.
Sevgiye hasret kalan yüreğinde ahüzâr,
Yıllar sonra kendine bulacaktı seven yâr,
Fadik gızın elinde yamalı bir bohça var.


O bohçanın içine sevdâsını gizledi,
İlk güldüğü o günü hayâl edip özledi.
Sevdiğim gelir diye yollarını gözledi,
Yıldızı seretânmış gözyaşıyla izledi,
O bohçanın içine sevdâsını gizledi.


Fadik gız şimdi nerde acep hâli nicedir,
Yıldızlar ülkesinde bir karanlık gecedir.
Şahikâmda kurduğum aşiyânı yücedir,
Ayrılık ateşiyle beni yakan hecedir,
Fadik gız şimdi nerde acep hâli nicedir.