Fail

Anladım, bir çiçeği bile incitmeyen
Tüm kötülüklerin faili bendim

...




İçimde Bumerankla geçti şubat
Döne döne benden bana söndüğünde ışıkları pervanelerin
Başladığım yerde bitirdim bütün yolculukları
Sabah çocuktum daha, akşam bin yaşıma bin mum yaktılar anne
Nerde sevdiysem oraya kuruldu cehennem
Sol yanım çöldü dedimki çocuk Su
Kanlı kılıçlarla geçtiler içimde Sus

Benim iguanalarım vardı yılanlarım akreplerim
Ben içerde onlar dışarda ağlardık yağmur yağardı
Kuyularım güz dolardı yağmalanmış öykülerim vardı
Biz eski aşklardan çalardık göz yaşlarını
Ben içerde o dışarda ağlardık bil fiil

Eskittik kitapları göğü maviyi yağmuru
Açık bir yarayı öptük acının gözeneklerinde
Bırakıp gittim vaz geçilmezleri vurup şakağından
Ardımda üstü çizilmiş hatıratlar kör masallar
Bırakıp gitti rüzgarın kum saatiydi düşürüp kırdı zamanı şafağından


Benim karıncalarım kelebeklerim kuşlarım vardı
Ayinlerle geçerlerdi içimde akşamları
Ben dışarda onlar içerde ağlardık bil fiil
Nefesiz kaldık şarkısız şiirsiz güneşsiz dinsiz
Aynı masada bir coğrafyaydık toprak su hava

Yakılmış haritalarda kayıp bir mezardık
Kemiklerimizden faili meçhul tanrılar ararlardı
Avuçlarımı kapattım okunmuştur dedim duymadılar
Gözlerimi kapttım okunmuştur dedim duymadılar
Bırakıp gittim en kalabalık tenhalığı yalnızlığa
Bırakıp gitti çizerek tırnaklarıyla geceyi

Bir daha hiç sabah olmadı...







CÇ_