F/aslı Zaman

hayatla yürümek
takıp ümidin gülümser illüzyonunu
suratın betimine
kırıp küskün kadehleri
kendi içini kanatma pahasına
güne ter damlaları
geceye göz damları ekmek
zor
zor iş bu yaşamak denilen ağrı

yolculuğa yaren
tanımsız bir sen
düşler bıçkın bir rüzgara emanet
dağıtıp bırakmış sanki kaderim
önümde yollar ve çıkışlar
arapsaçı

görüyorum oysa
her çıkış kapısı altından süzülen
ümidin parlak rengini
bu örüntülerin yalancı güvenç hissi
mıhlıyor yine an be an ayaklarımı
zembereği kurulmuş gerçekliğe

mantığın firarına cürüm olan
kalbin nidaları değil miydi sanki
onunla ya da onsuz
bir şekilde geçerdi zaman
mühim olan huzura ergiyi
nasıl tanımlayacağımızdı


sadece bir an bile olsa
gözün aklın tavanına dikildiği zaman
yüzün gülümsemeyle maskelediği
ve dilin kelime şahitliğinin yetmediği
gizin içindeki ben
bir fısıltı gibi sokuldu yüreğime
_ hayatın içinde bu sefer
figüran olmak zorunda değilsin

bir sen portresi çizmekten vazgeçtim evvela
sonra egomu devini küçülttüm zamanla
ve aşka inançlı pek çok sen buldum yanı başımda
bütün yaşantılar bir seçimmiş
hasılı yalnızlık ve aşk
ve bunlar arasında bocalamak üç şıkta
gençken öğretmiyorlar
hayata geç kalıyorsun anlayınca

nihayetinde bir şair lakırdısı bilmek hayatı
dünya varoluşuna karşı durmakmış
yaşadım
gördüm
bir kez daha
bu kez başka

03ocak13