Fazla

Fazlaydı...
Beyazı silkeledi çocuk, eteğinden.
Yakasında,
tek camlı küçük pencerenin amblemi...
ayağı aksayan güneş düşdü dışardan göğsüne.

Kim yakasında taşır,
Kendini!.

Ya diğerleri?...

Bulutu, pamuk helvaya.
Aynadakini, annesine...
Rüzgarı ise babasına ,
Benzeten ağrı!.
Fazlaydı!.

Gökyüzünü uçurmak için, uçurtma...
Denizi tutmak için, balık arayan...
Bulan, gülen.
Kaybeden, ağlayan.
Bir hayat şımarması!.

Siyah gün uyandı eşikte...
İndirdim göğü yakama tutunamadı...
Ne balık,
Ne uçurtma.