Felsefi Travmalar

Ay gizemli bir kadın gibi
henüz aralamışken peçesini
bir mağarada
Uykularındadır yedi uyuyanlar
Saygısızca ıslık çalan
ve a/romantik soğuk bir rüzgar
okşuyor toprağın ıslak tenini
ismin dudaklarımda törpüleniyor

Ve dışarısı soğuk
dışarısı kuru ayaz
İt bağlasan durmaz
Kibritçi kız da artık geçmiyor bu sokaktan
Topal Hephaistos'un ateşine su serptiğimden beri
o da bana düşman
vermiyor ateşini üşüyorum...

Tavşan kendini sağlama almış
Yarı açık tutmasa da gözlerini uyuyabilir rahatça
Sokakta orta yerde
Kimseler yok korkuyorum
Hem de en kralından korkuyorum
Bir ben bir de tekme yemeye meyilli aç bir it korkakça
Orta yerde dolaşıyoruz

Sığınıp bütün kuralsızlıklara
Hayyam'ın şarabını çalıyorum
Çekilip bir cami avlusuna içiyorum
Ve rüzgâr sallıyor elma ağacının dallarını
Newton'un elması kafama düşüyor
Felsefi travmalar geçiriyorum
İtaat edecek kadar dindar
Felsefede adam olacak adam
Bir fahişeyi avutacak kadar duygusal oluyorum

Kâinattaki dengedeki dengesizliği sorguluyorum
Sırrın içindeki sırrın peşindeyim
Bütün kâhinlerce aforoz ediliyorum
Bütün suallerim cevapsız kalıyor

Sonra
Şair yüzlü çocuklar kovalıyor beni
Şarabımı ve sözcüklerimi istiyorlar
Kaçıyorum...
Necip Fazıl'ın kaldırımlarından geçiyorum
Mıh gibi aklımdadır ismin
Bunu Attilla İlhan da biliyor
Piraye yalnızlığında
Rıhtımda duruyor Nazım
Şiirler biriktiriyor


Yok, heybenden senden ötesi
Neye dokunsam adın
Neye dokunsam adım geçiyor

Felsefi travmalar geçiriyorum
Belki de içimdeki aşka
Şizofrenik hatıralar biriktiriyorum