Ferfecir

gece düşmüş gözlerine
ferfecirde
vatansız bir yıldız
taksirle
saçına takılmış
boylu boyunca
ay ışığının gölgelediği
alnına
aruzla yazılmış
hikayemiz
o gece
müezzine yetişen.

gül yaprağında
bir sabahtık hikayede
sevgilim.
güneşten erken uyanırdı
gamzelerin
ve
ilkbahar gibi nefesin
dudaklarından aşağıya döküldüğünde
mevsimler değişirdi aniden
birde
ne güzeldi kirpiklerin
öyle.

üzerinde yağmur dinlenmiş
goncaya benzerdi gözlerin
iklimlere
adını vermişti belkide
uyanışının bu hali
kimbilir.

tetiksiz silahtı gözlerin
kısa menzilde
kalp ağrısı yaratırdı
sol topraklarda
bakışların tesir edince
henüz
tedavisi olmayan bir
hastalığa yakalanırdı ellerim
avuçlarında
ne günahtır senden ayrı kalmak

çözülsün dizlerimin bağları
o zaman.
tesadüflerin
zincirlere
vurulduğu
ölümsüz bir gece
sana gelirim
belkide
şimdi
ferfecirde.