Ferhat Benim

asılır yüreğinden en sarp köşelerinden dağına ''ben'' ferhat
sen şirin saçlarında koku kalırsın
zahmet edemeden gök yağmalarında bulut gözlerin
yağmur sende yağar ben ıslanırım
vurur tadına ekmeğimin yutkusunda her nefsin
ben acıkırım sevdanda ,ekmek kutsiyetinde sen doyarsın
gözlerin hançer olur kurban bedenimi soyar
ben sözlerinde soyutlanırım

''işporta yüreğimde en pahlı tezgahı aşkına açtım''

söz geçmez gönlüme ben masal anlatımda çoban
sen peri kızı kadar güzel padişah kızı
ömrümü gemine sundum iki at koşmasında
umur noktanda olmam her bakışının
cesedim kaç ederinde mağrur yüreğinin

son istilam sanadır ben direnişindeyim öksüz hayatın
sus ömrüme uğrak oldukça
değil ben yedi ceddim gelse ben yürek susağmda
aşkını söyliyemeden öylece kalırım
bir medet bir umut versen hani bakışlarında
ferhat yüreğimde aşk dağından
ne pınarları sana sunarım