Ferman

Hemen şimdi
Cepsiz bırakmalısınız korkularınızı
Ki geçip yüreğinizin iğnedanlığından
Saklı öfkelerinize oturacağım.

Bir sayfa
Ve sayfanın tam ortasından bölünecek evren
Başucunuza bıraktığım çelişkilerinizden...

Giderken ;

Bir güvercin
Bir sofa
Ve bir sofra,

Yüzünüzden
Dilinizden
Kıymetsiz düşünüzden
Uzak, göreceli ve bir o kadar gürültüsüz
Irmaklar akıtacağım sessizce...

Duyun ve görün şimdi
Nereden alıp nereye getirdiğinizi!

Toprak
Çocuk
Sevda
Ve yalanlar
Bükülecek çırılçıplak...
Terkediyorum içsel dürtülerinizi
Vefasız avuçlarınıza.
Sadık bir kölenin uysallığını bırakıyorum
El değmiş saçlarınıza...

Hemen şimdi
Astarsız bırakmalısınız maviyi...

Sabahsız akşamları
Soylu aşkları
Memleketimin işsiz sofralarını
Üzülerek emanet ediyorum
Haksız ve anlamsız muaşeret adabınıza...

Fermandır
Okunsun!
Ey sonbaharım
Ey yoluna özgürlük serdiğim kederlerim
Eflatun gözlerim, Gazali çığlığım
Damarlarımdan lime lime çekilmiş hasretim,
Ey Pir Sultan beşeriyetim
Ey ateşten gömleğim Ernest
Veysel'ime kilit vuran mutlu işkencelerim,

Gömün beni,
Bitkinim
Susun beni
Ben vatan hainiyim...