Feryat'tayim Gülüm Neylersin (son Veda)

FERYAT'TAYIM GÜLÜM NEYLERSİN

Bügün bir tuaf bir başkayım
Bedenin ayrı ruhum ızdıraplı
Acı beynimden kalbime akandı
Feryat'tayım gülüm neylersin...

Üzerime kahreden hüzün bulutları çöktü;
Bileğim kırk yerinden kırıldı
Biliyorum az değil ölüme ramak kaldı.
Feryat'tayım gülüm neylersin...

Derler ki: mutluluk her insanın hakkı
Mutluluğu kim kaybetti ki! artığı bize kaldı
Niyetim namertlere muhtaç olmamaktı.
Feryat'tayım gülüm neylersin...

Zulum müdür? insan olan insana yakışan
Arkadan vurmak mıdır? marifet olan
İnsanlara güvenmek midir? hatam
Feryat'tayım gülüm neylersin...

Geldim, geçiyorum fanilerin arasından
Bir duadır arkandan baki kalan!
Yalan dünya mıdır? kalana kalan
Feryat'tayım gülüm neylersin...

Feleğin çemberinden yaralı geçtim,
Kendi sonumu kendim seçemedim
Sarıp sineme seni doyasıya sevemedim
Feryat'tayım gülüm neylersin...

Sen beni hep iyi bil, olmadı hatam sana
Uzat ellerini sonkez sar bağrına
Dünya gözüyle son bir kez daha bak bana
Feryat'tayım gülüm neylersin...

Ölmekse borcum zamanı geldi ödüyorum,
Yarını görmeye ne hacet; bugünden görüyorum
Günden güne eriyor sonuma bir adım daha geliyorum
Feryat'tayım gülüm neylersin...