Fesleğen Çiçeği

Kulaklarımda çınlayan derin bir sessizlik içindeyim

Gecesi günü karmakarışık

Toprağa diktiğim her fidan yaprak yaprak dökülmekte

Senden geriye kalan o rüzgar 

Her gece tırmalarken uykumu 

Nasıl hülyalara dalar insan 

Oysalar , keşkeler

Nafile duygular tüter, bacası boğuk evimin hüzünle sarsılan siyahi örtüsünden

Renkler bile yitirmişken anlamını

Şiirler yerli yersiz yazılır durur

Kırdığın kalbin aynasında 

Sadece resmin yansır

Sokak sokak hasretinle boyanan,

Göğümün kayıp kentinde.

Varlığın bambaşkaydı 

Hele o giderken ki bakışın,

Hala yanıyor bıraktığın ateş 

Ben ise kendimi unuttuğum yerdeyim 

Dünüm sende kalmışken ,

Bugün doğmuyor güneşim

Yarınımın izi kayıp

Arada bulasın

Satır satır okuduğum 

Sanki her bir telinde can bulduğum 

Beni benden alan 

Uzuyor yine geceler 

Yine seni arıyorum

Belki kışa hazırlarım ruhumu 

Yağmur yağarken, fesleğen çiçeğim;

Kokun beni benden alır 

Yine kaybolurum toprağında..

Mevsimlerim çıkmıyor ki bahara 

Kış ortasında açar mısın?

Yeşertir misin ümitlerimi ?

Bir deli bedevi olur ellerim 

Yırtarken yüzümü,

Amâ olan gözlerimi kamaştır Fesleğen

Aç çiçeklerini de ömrüm yeşersin 

Mest et baharı ,dallarında demlensin

Şifadır toprağın iklimime