Fetih İçin Doğru Günü Beklemek Lazım

Şimdi sen Avrupa ben Asya, İstanbul misali...
Arada hasretin kor alevlerinin denizi,
Hayallerimizse mumdan gemiler gibi,
Kıyılarımıza vurdukça eriyip gidiyor donuk gözyaşları...
Ah! Bu karanlıkta ateş denizinin pembe hülyâsı,
Umutlarımız kız kulesi...
Penceresinde pırıl pırıl gözlerin kıskandırır yıldızları,

Sahilime vuran gözyaşı dalgaları saplanıyor bağrıma,
Kan damlıyor gözlerimden yüreğimdeki hayâlinin sandalına...
Sokaklar sırılsıklam, kaldırımlar paramparça...
Ağaçlar, yapraklarını döküyor bu hazan akşamında,
Tak tak çivi misali düşüyor yüreğime takvim yaprakları da,
Mangal gibi yüreğini kurmuşsun kalbimin boğazına,
Geleceğin bahara hazırlanıyorum arbedenin şahikasında...

İstanbul'un şimdi içine dönmüş, âsûde,
Gel de küheylanlar misali şahlan yüreğimde!
(Güneşi kandırırcasına) öyle bir doğ ki sevdamızın gökyüzüne,
Öyle yak ki şu istanbul'u kül olsun ateş denizi de!
Sen ki 'fatih'sin, padişahsın, sultansın,
Fatih'in istanbul'u fethettiği yaştasın!
Üzülme elbet gelecek o vulat fethinin günü de...

Umudun yitirme gurbetin kucağında,
İstanbul'un o cumbalı evde hala,
Geleceğin günün türküleri yakılır orada,
Yalan aşklara kin kusulur o İstanbul'da...
Tüm gerçekliğiyle sen yaşanırsın o sokaklarda,
Sen solunursun, adımlarının üzerine bile basılmaz da,
Hatıralarda bile eskitilmedin hala capcanlısın orada...

İstanbul'un Üsküdar'da takılı kalmış bir taşa,
Yastığı bellemiş, emanet etmiş mektuplarını O' na
Geceler boyu şiir söyleşmiş kazıyarak yazmış bağrına,
Sevgisini mıhlamış kalbine kanmamış ucuz sevdalara,
Aşkının şarabıyla sarhoş olmuş sevda yollarında,
Özleminin dumanında ciğerlerini boğmuş da,
Dağlayarak kalbini yenik düşmüş gözkapaklarına,
Aklında tek cümle...
'Fetih için doğru günü beklemek lazıım '

2007