Fikriye'ye Ağıt

kavuşmak...
şavaşan dünyanda,
mahşerini çizmek,
simsiyah bir kağıda
kara kalemle,
çizmeye çalışmak..

hani bakardın ya,
bir çocuğun gök kuşağına baktığı gibi,
ve derdin ya demek istemediklerini,
bir daha hangi vuslat,
hangi zaman bizi yaşatacak...

seni bir savaş; beni ise bir hastalık
alacak sandım,
ne seni bir savaş,
beni de bir hastalık aldı.
beni sen; seni de -yaptım sandıkların- aldı.

ben senin geçmişinmişim.
hiç anlamak istemedim.

kavuşmayı anlamadım,
kavuşmamak ise,
kapılardan kovulmak.

şimdi dudaklarımda şarkımız, intihara giderken:
o bizim kavuşmalarımız yarim mahşere kaldı.

kavuşmak paşam,
gözlerinin maviliğinde erimek...