Fil Düşü

acemi şiirler soldu sayfada
heycanına yenik zafer kazandım
buruşmuş kağıta sordum
sonra sorulmaması gereken herkese
hâlâ yaşadığını söylediler hayaletin
pençesinde gezinir esaret

bulut göverdim eyledim yüksek
kızılca kopar kıyamet
gök orta yerinden
fırtına diye sepkeni yarılır
bağrımda kimsesiz orman çığlığı

fil dişi kuleden ırmak saldım
astım tüm kirlerimi yağmura
muradına kavuşur süzülür buharı
esrik gezinir yeli tenimde

fil dişi kule bırakır kanadı
kollarım kırılır kökünden
yenimden fırlar beden
elbisem taştan katı

kapılar bırakmaz şimdi
içi dışından daha geniş odalardan
dünya daha hızlı döner bugünlerde
her zaman benimdir en deli

sıyrılır zemheri mevsimi
bahar gelir bu yurda

konuk ağırlar
kalbimin sol üst köşe bendi
kan kızarır kıp kırmızı
iskelesi çözülür iskeletin
kuş gibi hafif bedenim