Film Gibi
sesin bir müzik gibi son kez geliyor kulaklarıma,
bir daha asla böyle melodiler olmayacak..
ruhum ruhunu okudu sonuna kadar,
ve tüketti içindekileri...
yaşadığımız bir filmin son karesi,
olması gerektiğinden daha acı,
olması gerektiğinden daha çabuk
olması gerektiğinden daha gerçek..
yaşanan herşey kabus gibi,
ya da uykudan uyandım...
gökyüzündeyken kanatlarım mı koptu yoksa,
neşe ile koşarken ayağım da kaymış olabilir..
anlamsız bir cümle gibi yaşadıklarım,
özneyi de değiştirsem,
yüklemi de değiştirsem,
yaşadığımı anlayamıyorum..
izlerken acı çekiyorum,
izlemeden kendimi tutamıyorum..
başroldeyken, seyirci oluyorum..
bitti en acı, en mutsuz, en karamsar,
en heyecanlı, en mutlu, en güzel hikayem...
..devamı yazılacakmış gibiydi karamsarlık umudun düşmanı olmamalıydı,her ayrılık sonsuz değildir dercesine..teşekkürler suzan hanım...