Fırtına

bu fırtına dinmez bir ölümle
kavuşmakla dinmez bu fırtına
kıyamet için sur a üflese israfil
dinmez bu fırtına
bir aşk lazım bana
o aşk lazım bana


gidenlerin ardından
bitmişlerin varlığından haber lazım bana

bu fırtına dinmeli yüreğimde
kan revan içinde bırakmalı gözyaşlarımı
acıdan acı dilemeliyim
ateşten ateş
yanmalardan yanma beğenmeliyim
tanrı olmalıyım ben bu aşk ta
bütün kullar aşk için ağlamalı hatta
yetmez
sızımı azraile teslim etmeliyim kendi ellerimle
kahretsin
oda kendi emrimde amade


bu fırtına dinmeli yüreğimde
huzur bulmalıyım
taş olmalıyım belkide
kayalardan sana dokunduğum yerde



bu fırtına dinmeli anlayamadığım bu hayattta
dokunmalı o aşk tekrar yanağıma
unutmalıyım saniyeler öncesini
unutmalıyım saniyelerin ilerledğini
tutunduğum dalı titretmemeli hiçbir rüzgar
varlığımı ürpermelere teslim etmemeliyim

dinmeli bu fırtına
yakabilirim yok edebilirim bu dünyayı
bulabilirim vicdansız bütün kum tanelerini
dokunabilirim insan rengi bakışklarına
takabilirim saçlarına yıldızları
mehtabı sana yol eyleyebilirimde
bu fırtına dinsin yeter ki yüreğimde

bu fırtına dinmeli
ihanetle örülmüş bu vicdan dünyasında
yeter
bilmeli karınca
bilmeli yüreğinden büyük değil
bu fırtınayı dindirecek
fatiha