Flu Kaldık

yüzümde
karalanırken her dakika yeni bir mimik
hepsi de
tüm tebessümlerime yenik bilirsin..
toplasan bütün gülüşleri bir fotoğraf karesine
sağ profili biraz yarım
sol eskimiş
iki ucuda yanık..
siyah beyaz
kadrajı kötü ve birazda flu..
fotoğrafların
senin gülüşlerin
ve anlamsız bir mimik taşırken ben
aslında
manasız bir gülüşle giderken sen
söyle
dilimde ki seni
hangi kaldırıma tüküreyim?
nefeslerimle
baş edemiyorsa ciğerlerim
dudaklarım kurumuşsa
ve
küfredip çirkefleşmişsem
söyle
üstüne sürdüğüm ayıplarımın
hangisini örter ismin?

zor
aynı anda gülümseyip , sana veda edebilmek
bir zaman sonra
lanet ettiriyor
her dem göğsünde hüznü taşımak..
aslında çoğu zaman
altında kalıyorum yokluğunun
tuhaf
yere düşünce esiyor senin kokun
mimiklerim kimsesiz kalıyor
ve ben lal..

gel al
kaç mutluluk bıraktıysan dudagımdan
ve bertaraf et dilimden
seni,
tadını,
rengini,
ve daha başka ne varsa kirli olan..
gri olsun
gördüğüm her düş
ve siyah kalsın
bildiğim her renk..
yüzüme ağlarken yağmur
savrulurken herşey
aldanırken insanlar
susarken herkes
ettiğim küfürler
ve tüm gidişler
bir son bulsun..
renklere inandık
kapkara giderken bütün hayatlar
biz onları mavi sandık
şimdi onlar gittiler
ve biz flu kaldık...