Fobi

Yılandan bile korkmadım dostlar,

Yalandan korktuğum kadar..

Bir zamanlar

Her şey anlamını yitirmemişken,

Zehirli bıçak sırtlarının

Soğuk ve karanlık şahikalarında Bir başıma bilerdim hep

Serçe yüreğimi,

İnatçı

Direngen irademi..

Asla korkutamazdı beni,

Ne zûlüm

Ne de

Şu sefil ölüm..

Gün geldi;

Açlık

Yalnızlık

Çaresizlik girdabında boğuldum..

Başarısız teşebbüsleri oldu,

Korkusuz intiharlarımın......,

Başaramadım!

Yine de

Zerre korktuysam namerd olayım;

Rezilleşen bir yaşama

Kallavi bir nokta koyup

Siktirolup gitmekten,

Hiçliğe!

Asla korkmuyorum ölümden

Diye,

Hiç düşünmedim sanmayın sakın

"Pes etmek

Yakışırmı bir devrimciye?"

Türünden her siteminize.

An geldi

Çürüdü tüm korkusuzluğum,

Coğrafyam kader

Yaşam kapitalist

İlişkiler mülkiyetçiydi,

Mülksüzlüğüm beş para etmedi!

Bozuk düzen

Ve kirli zaman

Kirletti maviyi,

Ziftleyip

Katrana buladı seviyi,

Çürüttü tüm umutlarımı,

Direnme gücümü..

Uçarı kaçarı

Açarı çıkarı

YOKTU!

İşte o an çok korktum,

Onurumu yitirmekten

Ve

Sevdiklerime

Taşınamaz bir yük olmaktan!

O an değil ama;

Şu an

Çok mutluyum başaramamış olmaktan!

Hayatın kaçınılmaz gerçeği,

Bir gün gelecek

Benim de

Yaşam serüvenim bitecek;

Kadın İNSAN olduğu sürece,

Erkeğin

İNSANOĞLU olma

Mücadelesi sürecek,

Ve elbet dostlar

Elbet......,

KORKU

MÜLKSÜZLÜĞE,

Sevgiye yenilecek!

01/02:ARALIK:2022

Ahmet KARBEŞ