Fotoğraf
Vardığım son şiirdir bu
Yüzümün duvarlarla benzerliğine tanıktır eylül.
Akşam biriktirdim, yol biriktirdim
Göğüs kafesimde dağ yokluğun biriktirdim.
Vaktidir;
Bana pencerende
Bana avuçlarında
Bana gövdende iltica edebileceğim bir yer aç.
Bir duam var, o da ellerimde soğudu soğuyacak
Saçların ile boynun arasında bir yer ayır bana
İncinen yerlerime biraz begonvil sar.
Kışa döndüm, taşa dönmeyeyim
Ağzın gül kovuğudur
Vaktidir;
Yüzüme, hüzünlü gözlerimin içine gül
Vaktidir; uğra, hırpala, içime dökül.
Şiirin en sevdiğim tarafı bildiğimiz duyguları ve nesneleri sıfırlamasıdır. Bizim algıladığımız dışında bir pencere, bir fotoğraf sunmasıdır. Ki bu şiirde öyle bir şiir. Kutlarım kaleminizi, sevgiyle.
Hoş geldin şiir güzelliğinle
Çok güzel bir fotoğraf, tebrikler. Eylül metaforu harika.