Fotoğraflar

Fotograflar

Babam askerde ,
Benden üç dört yaş büyük sadece ,

Öğrencileriyle rakı içiyor ,
çam altlarında ,
Babam gülümsüyor fotograf dikdörtgenlerde ,

Kara tahtata da çıkmış
Fotografin birinde ,
Bana hiç göstermediği trigonometri ,

Babam fotograflarda hep öğrencileriyle ,
Öğrenci olmadığını bıyıkları ele veriyor
Sadece !...

Fotograflarda gülümsenmesi gerekmiyor ,
Hiç gülmemiş , sahte !
Veya bir fotograf makinasi objektifine ...

Hep fotograflarda sarılmış yanındakine ,
Veya sarılamayacaklarıyla fotograf çektirmemiş ,
Fotograf karesi yakalamiş sadece
Yalnız bir köşede ...
Sadece fotografı çeken arkadaşına gülümsemiş bence ...

Belki o fotograf karesinde olmaması gerektiğine gülmüş ,
Kendi kendine ...

Kırık ,
İplerle tutturulmuş bir sandalyede ,
Anneme gönderilecek ilk mektup elinde ,
Özenilmiş saçlar ,
Annemin hayır diyemeyeceği bakışlar ,
Aşık olduğum gözler ...

Ve annem ile babamın mutlu anlarının fotografları
Bu fotoğraflar aldatmıyor insanı ...

Annemin karnında soludum Ankara'yı ,
Babam sarıldı , annemle ikimize
Hissetmişimdir herhalde ...
Bilmece fotoğraf olduk ,
"Bu fotoğrafta kac kişi var ? "
Gelen cevap hep iki ,
Annemin içindeki ,
Babamın özlemle beklediği ,
Üçüncü kişi , ben .
Anne babamın gülümsemesindeki fotografta görülmeyen
Dördüncü...

Uykucu birbuçuk yaşındaki ablam ...
Ablam uyurken fotograf kaçamağı ,
bilmece resim ...

Fotograflar kareledi bizi ,
Ve hayat geçiyor bir sinema misali ...

On dakika ara ;
Yazıyorum bir sinema çıkışında ,

Sarı saçlı bebeğinin saçlarını kestik ablamla ,
Oyuncak bebeklerin saçları uzamazmış ,
Kırılan mavi bisikletimi hiç bir bisikletçi tamir edemez
Benden daha iyi !...

Dedem güler resimlerde ,
Siyah beyaz ...
Siyah beyazdı mutluluğun fotoğrafı ...

Evet baba insanlar kendilerine yazarlar şiirlerini ,

Ben babamın kucağında
Siyah beyaz resimlerde ,
Dedem güler siyah beyaz ,
Kuckdaki resimlerde ...

Siyahla beyazın aynı olduğunu
Sen söyledin
Evet siyah , beyaz
Evet baba
Siyah ve beyaz ,

Biz ...

'98
m.bülent aydın