Fresk

süzülürken zerresinde doğanın

duvarlara çarpamaz elleri kimsenin

soluna bakmaz patika yoldan geçerken çocuk

kesilir suyu bir nimfeumun

faturalar ekerler yalağına 

para biter çimen çimen

kısmen uzaktayım ilk çağdan

ve de ilk iki üçlükten

uzatsam burnumu alıp kaçar Roma baykuşu

yürüsem agorada karyatidleri keserek

pelerinim ayağıma dolansa salakça

alkış tutmaz hiçbir gülen surat

groteskler belki 

ressam kadın olmak ne garip

-bu kısımda nefes alıp vermeli- 

herşeyden önce kadın olmak ne garip

ayrımcıyım resmedenlere karşı

karşıyım kadınları resim edenlere ayrıca

iğneleme nedir bilmeyenlere de 

ne diyorduk resim erildir

yaptırmaz kendini

yüzeyde serpilir bir genç sarmaşık gibi

önce ellere sahip olur 

ardından zihne sızar boyaları fırçanın

holâ... sanat doğdu Altamira'ya

Hattuşili kudursun, güneş buraya ait

doğumu da

hadi ne duruyorsun üzülen surat

alkışlasana

applause, laude, clap, şlap, lap, p.