Galiba

Duralım
Durdursun bizi ölü kuşun aciz cesedi
Kapısız evlerin kapalı kapısının önünde
Akılda dönüp duran yolların tam üstünde
Ve herkese özgü o sınırlı duvarların içinde
Bir tuğla gibi
Duralım mı
Zamanın gizli bölmesinde
Hile yaparak, ürkerek
Duralım mı
Mutluluğu bir cevizin içine hapsedip
Duralım mı acı kokan anlarda
Bunca koşana inat
Yirmi beş saat isteyenlere inat
Biz seninle tam şu saniyede durup gökyüzüne bakalım mı
Bulutlar da donacak o zaman
Soralım mı
Ey zaman canlıysan konuş artık
Ne istiyorsun etimden, kemiğimden
Ah şu kuş cesedi kılıklı insan
Bulutlar gibi akıyorsun sonsuza

Bütünüyle bir ülkeye beziyor Müşfik Bey
İçinde köpeklerin dolaştığı
İnsanların birbirini ısırdığı bir kente
Çöp kutusunu bulamamış bir şişe gibi
Yoğrulmamış heykel kili gibi
Ülke gibi
Bir biçimden başka bir biçime zıplayan
Değişikliğin genelden daha kolay görüldüğü
Eh belki bir yarım ada, belki de bir haliç
Ne eksik ne fazla

Duruyor mu Müşfik Bey
Durmayı mı düşünüyor
Çoktan beklemeye başlamış mı düşünceleri
Yoksa düşünmek için mi durmuş aklı
Nerede duracak ama
Durması neyi değiştirecek
Bundan bir müsabaka heyecanı duyuyor belli ki
Kaybetmeyi umursamayan bir yarışçı gibi
Duruyor öylece
Fakat durunca yarış biter mi
Son düdüğün çalmasına ne kadar var
Bunları kimse bilemez

Vakti gelmeden anlamalı zamanın geldiğini
Ya da unutmalı zamanı bölmeyi
Vakit geldiğinde şaşırmalı sonra
Bu kadar erken mi
Bu kadar geç mi
Hangisi
Ama
Belli ki bitişe çok yakınız
Çok yakın