Gamzesinde Mavi Oktav

Kadın saklanır ve bir başına kalır yalnızlığıyla. Odasını bir tek çiçeklere açar.
O çiçekler ise gün geçtikçe solar birer birer. Tek bir gül kalır yaşamının kalan
zamanında ve olanca sıcaklığıyla sarılır ona. Öyle ki bir tek o kalmıştır direnen,
hayata ; elleri küflü, yüreği nasır, kalbinde ateş, dilinde merhem.. Bir tek o
kalmıştır ; elinde kalem, dilinde sanem.. Bir de kadın kalmıştır, böylesi bir
hayata hükmeden..



Kırmızı bir gül
bekler,

oracıkta

sus !
senem duymasın

( ağlar yoksa )

dayanamaz sonra



Sen gül senem
solmasın yanakların
gülücüklere konsun gamzen
çözümlensin,
aşka kalanlarım

Ay üşümez senem
üşümesin bakışların
dudağında kamburlaşır merhem
kabuklaşsın,
susayan yaralarım

Kar erimez senem
kırlaşmasın saçların
bahçende gezinsin neyzen
köpüklensin,
zamansız dalgalarım

Güz gecikmez senem
dökülmesin yaprakların
terinle yıkansın elem
kırbaçlansın,
pervasız dallarım

Aşk acıtmaz senem
acımasın yanıkların
güneşinle yansın beden
kulplaşsın,
kıvranan arzularım

Yaş tükenmez senem
dinmesin yağmurların
buharıyla sinsin hecen
buğulansın,
mavilenen dokunuşlarım

Umuda küsülmez senem
kısılmasın baharların
haznesinde kanlansın nükseden
kökleşsin,
zevcelenen kırıntılarım

Hüzün sömürmez senem
sürünmesin yarınların
gözlerine uzansın neşven
sırnaşsın,
yanağımdaki mısralarım


Adımı ayrı bıraktım
kanatlansın yalnızlıkların