Garip

Şöyle bir bakıyorum da hayatıma,

Dünyanın en iç köşesinde,

Sıkışmış hissediyorum...

Ufacık bir sevincim olsa..

Sevsemde sevsem...

Daim olsun...

.

Kimsesizliğimi bir nebzede olsa unuttursa 

Kırılmış her kalp parçacıklarını,

Toplayıp süpürüp, silse...

Sıkıntılarım su gibi akıp gitse...

Ama nerde bende ki o şans...

Bi kere mutluluğum,

Mutsuzlukla mühürlü...

Garipliğim bu yüzdendir...

Sırf herşey herkes tarafından...

Aldatılmış hissediyorum...

Ortada bir aldatılmışlık yoksa bile...

.

.

Neden? 

Bu kadar duygular yönetir?

Bir insanı...

Tanıdık geliyormu bu yazdıklarım,

Başkalarına sanada...

Yoksa sevgisini saklamış sus bus olmuş,

Bu sessiz dönengecin,

Çığlıklarımı bağrımı deşen...

.

.

Saklasalar  neşeyi bir köşeye...

Yine gidip bu garipten,

Başkasını bulurmu?...

E bulsun...

Alıştık gülen yüzlerin,

Bana sahte olduğunu...

Artık kim inanır...

Gerçek bir mutluluğa...

Bir bebek doğurur...

Sever kadın doyasıya...

Bu aşktan sayılmalı...

Aşkı yok etmemeli...

Ev huzur dolmalı...

Dualarla güçlenmeli bağlar...

Yoksa eksik kalır nice günler...

Umursanmanın neticesinden...

Dünya dua üzerine kurulmuş...