Garip Bir Mahkum

Menfaat, gözü girmiş şu dünyada.

Herkes daha çok neyim, nasıl giyineyim.

Nasıl, kuşanayım derdinde.

Doymak, bilmeyen bir aç öyle mi.

Garibin, halinden kim anlar.

Garip, hor görülen.

Garip, dışlanan.

Garip, ezilenen.

Garip, hor görülen.

Atılan, bir köşeye.

Yoksul, mağdurudur.

Ama, onu bilmeyen gözü yükseklerde olan aç aç olan.

Gözü, aç olan doymak bilmeyen öyle mi.

Garibin, halinden kim anlar ki.

Garip, yine garip.

Yoksul, yine yoksul.

Aç, yine aç.

Dünya, yoklukla ve zenginlik.

Variyet, içindedir.

Yaşayan, bol kesesinde yaşar.

Yaşamayan, ise sürünerek yaşar.

Bir, köşeye atılmış gibi.

Zenginleri ağa içinde, bey içinde, padişah içinde.

Yoksulu, ise bir ekmek bulma peşinde.

Bir yatak, bir yorgan bulma peşinde.

Giyecek, bir çul peşinde.

Mahkumdur, mahkum olmasına.

Dünya, hali bu.

Zenginiyle, mağduruyla, yoksuluyla, fakiriyle.

Bir, milletiz.

Bir, söz vardır ya.

Hep, aklımdadır.

Tok, açın halinden ne anlar.

Aç, kalmış insanı ne anlar.

Çünkü, kendi lüks içindedir.

Yoksulu, ise fukaralık içindedir.

Isınacak, yıkanacak, giyecek.

Isınacak, ne bir sobası.

Yıkanacak, ne bir suyu.

Giyecek, ne bir giysisi vardır.

Mesaj: 'GARİP BOĞULMUŞ BİR MAHKUMDUR, ZENGİN İSE SERVET MAĞDURUDUR'.