Geç Kalmış Veda

İflah olmaz bir keder bıraktın bana, vasiyetin miydi bu kıymetlim;

Sana isminle hitap edemiyorum, bilmesinler seni, ayyuka çıkmasın diye güzelliğin.

-Platonik
Bu sana son şiirim son iç döküşüm
Ve zatına sansürle sevdalı yalnızlığımın en garip dizeleri
Platonik yaşanmışlıkların en güzel eseri
Bu sana son seslenişim ,

- Söz
Tatsız tuzsuz tenlerde aşka mana vermeye çalışıp yorulmayacağım.
Sevdası dillerde,
Aşkı sıfatlara sığdıran tenlerde harcanmayacağım.
Omuzlarımda birikmiş onca gama rağmen,
Yarım kalmış çocukluğumu tamamlayıp büyük adam olacağım.

-Bilirsin
İsyan yakışmaz benim gibilere, kıymetlim
Ben tevekkül edip Allaha sığınanlardanım, nasip değilmiş der geçerim,
Biraz geç oldu belki, belki zamansız ama nasip değilmiş.

-Hüzün
En tatlı yanımızdır aslında, merhamet hüzündendir kıymetlim
Ve hüzün ayrılıkların başkentidir.
Benim şehrimde ;
Aşkı kadehlere mahkûm etmenin anlamı yok
Kül rengi gecelerde de duamdasın,
Ay ışığı ile karışık gündüzlerde de.

-Sen
Samimiyetini kimsede bulamadığım,
Kafdağı'nın ardında gizli artık sana dokunup avuç içlerimin terleyişi
Biliyorum;
Yüzünden tebessüm eksik olmuyor
Bir başka tende, başka canda.
Şimdi sen
Bana baktığın pencereden gir içeri,
Kapat perdeleri, görmesin ondan başkası seni.

-Son
Cevapsız sorularım, cevaplı yaralarım
Doğrularım yanlışlarım, uyku haplarım, kâbuslarım
Hafızamı yitirişlerim
İntiharlarım,
Ciğerlerime doldurduğum sen tükendi.
İflah olmaz sözlerim ve zatına sansürle sevdalı yalnızlığımın son demi vakit
Yüreğimi sende unuttum bilerek
Ve düşlerimi sana bıraktım
Ve sakın ondan başkasını özleme
Ve üşüme ocaklarda ben gibi, kış gibi
Ve son elbette bu, söz.

Ben yine zamansız ve kül rengi günlerin birinde yoldaş oldum gölgeme,
Artık sadece gündüzleri yalnızım...