Gece

Yine oturmuşum yegâne dostum balkonumda
Ay, yarım ağızla veda ediyor mehtapsız geceye
Sırtını vermişken karanlığa, sessizliği koynunda
Yıldızların işi yok ya tıpkı benim gibi bakar geceye

Bakışıyoruz yıldızlarla söyleyecek cümlemiz yok
Neler geçer aklımdan diye meraklarını görüyorum
Düşüm bilindik, aynı kişi ile süslü, başka desen yok
Adı kulağımda fısıltı, dudağımda resmi, öpüyorum

Gönlüm onu anıyor yine, bilinçsiz, tadı tuzu yok
Fikir denen şeyse benim terfi etmiş meczupluğum
Zikir de işe yaramaz ki, toprağın dibine gömüyorum

Bütün sitemim beni benden alıp götüren bilmeceye
Karşındaki acizliğime durmadan sövüp sayıyorum
Bir de her gün bıkmadan doğan gündüzümdeki geceye