Gece

Gece! Kimine göre yalnızlıktır gece kimine göre korku.
Bilmezler gece tanrının bize bir lütfudur.
Bilmezler aşıklar, günahkarlar ne çok severler geceyi.
Hayır! Aşkın üstüne gölge düşürmez gece yada günahları örtmez.
Günahkarda bilir bunu aşıkta.
Ama sanki örter işte günahı.
Gölge düşürmez aşka ama tutar aşığın sırlarını.
Sanki geceleyin haykırsa o yâre aşkını kimse o...
Sabaha unutulur, tatlı bir rüya gibi tebessümle hatırlanır.
Ama söyleyende bilir sabah her şey değişir
Öğrenende anlar bir can onun yolunda verilir.

Günahkârlar demiştik bir de...
Her günahkâr için değil bu söylediklerim
Vicdanı var diyelim pişman, çok pişman
Sabah başlar vicdanının sesi haykırmaya, gece devam eder.
İşte gece sessizliktir bazen.
Günahkâr için sessizliktir, hesaplaşmadır.
Başını yastığa koyar günahkâr
Anımsar, susar, ağlar günahkâr
Vicdanı varsa tabi olur bunlar
Vicdansızsa ne ala günahkar!
Gece kansız dudaklarımı gözyaşımla canlandırır gece.
En çılgın düşlere gebedir gece
Özgürlüktür, sırdır, tutkudur gece.
Tek bir ortak noktası vardır gecenin
Aşıkta güneşin doğuşuyla yanar, günahkarda!