Gece Çöktü Vicdanımıza

Uğurladık güneşi dağların arkasına
Bir gün daha bitti, uzattı kolunu geceye.
Gece ayla kucak kucağa
Yıldızlar dert ortağı
Biri kaysa
Dilek tutardık umuda
Umut çok uzaklarda
Gece vicdanımıza çökmüş
Ayak izleri kalmamış kalp dediğimiz o yerde
Tel örgüsüz hapishaneler beynimizde
Biz iki rüzgar gülü
Savrulmuşuz rüzgarın yönünde
Rüzgar acımasız bir dev
Bizse cüce, dünyaya Alabildiğine
Tüm suretler bir katil
Ölümsüz çocuklar içimizde
Ne acı der şair Nazım
Büyümez ölü çocuklar...