Gece Kolonisi Yalnızlıkları

nerden başlayalım susmaya
mesela hipnozdasın ne bileyim
düş körü içinde bir aynanın
bir kuyuda örneğin yusufçuk
ısırılmış kan larvası liflerimde
külle sıvanan balçık
güneşin küfüne düşen zehir
dilinin altında ceset
taş bir bıçağın körüne muzdarip
siz şubat deyin ben kırk yapraklı kaktüs
ya da ne bileyim kök, kibrit, küf, oksit
ya da gözyaşı sömürgesi kirpiklerinde biriken tortu
el çizgilerinde hormonlu gülümseme tanrıya
ah ulan cenneti zimmetine geçirmiş lavinya
sevmek dedim cinayet aleti değil hadi anımsa


nerden başlayalım ağlamaya
mesela ayaz bir şubatta olabilir mi
ya da martın ekinoks'una düşen cemrede
fark etmez ama mutlak aynaya bakalım o gün
hani olur ya yüzümüzün kıblesine düşen o şerh
kerhen de olsa çırılçıplak bağırarak ve kusarak
sıkalım ulan son tükürüğü beynimize


nerden başlayalım susmaya
aşk adına söylenen en büyük yalandan mı mesela
yolunu şaşırmış siyah bir krizantemden de olabilir
beni hatırlamakla örneğin kaçan uykuna
hep bir sokağın uğultusu mesela
hatırla beni duvar dibiydim her salada
gölgeme aşık kadınların ateş ülkesi söylencesinin
yazıldığı tarihtin ve ben mutlak ordaydım anımsa
rüzgardım kardım taştım topraktım sendi hiçliğim
üstümü örtüp giderdi kuşlar sessizce


nerden başlayalım ağlamaya
balgam sökerken örneğin zaman
kırılırken ses çıkarması liflerimizin
infilak ederken kurulu saatin düş ayarı
yontusu yakarken bir nü' yü çıplak
sonra kendimi düşürdüğüm şiirlere sana uyak

her gece aslında soğuk bir düşperest
her mum bitimi var oluşların
ve mutlak ölümlü olduğunu bilerek


eyvallah


CÇ_