Gece Lacivert Aşk Kırmızıydı

//gecenin bana armağanıydı
ay ışığı altında saçının kadrime düşen gölgesi//



gece yalnızlığımı kovalardı
birlikte saklambaç oynarlardı karanlıkta,
haylaz çocuklar misali...

yalnızlığım yastığımızın altına sığınırdı
sabah olup, gün doğuncaya kadar aşıktık...
geceler ateş, geceler aşk kokardı...

gün doğunca b(t)en ayrılırdı s(t)enden
ayrı ayrı iki insan olurduk
hasretlerimiz geceye büyürdü...

hani bir buse bahşederdin bir anlık ya
işte o senin bir anlık eylemin
benim ömrüm olurdu...

aşkımızın gücü titretirdi mumun ucundaki kıvılcımı
tiz bir aşk sesiyle d/inleşirdik,
yine, yeni ve yeniden...

geceye ait kalmışlıklarla
her gün biraz daha sitemli sabaha uyanırdık...

geceye sen, yüreğime hıç/kırıklarım gömülür
ve sabah doğan güneş üşürdü aşksız...


gece lacivert aşk kırmızıydı,
güneş ise ayrılık sarsısı

sensiz...