Gece Matinesi

Kolumu koyduğumda tenime vuran o soğukluğun hissi;
Karanlığın ve gölgelerin birbirini yutan siluetlerinde
Maziden bulup da tavana yansıttığım bu son gece matinesi.
İçleri, araçlarının motorları kadar sıcak olamayanlar,
Ve diğer tarafta son kanat çırpışında çiçeğe konamayan
Kozasından yarı ölü doğan bir kelebeğe üzülen insanlar.
Dünya dönmeye başladı yine yatağımın çevresinde,
Yanmış bir filmden geriye kalan yarım yamalak negatiflerle.

Kolumu koyduğumda içime oturan o yokluk hissi;
Unutulduğu hissedilen ama hatırlanamayan bir eşya gibi.
Gecenin daha rahat izlememi sağladığı kim bilir kaçıncı gece matinesi;
Figürleri de figüranları da seferiyken,
Senaristi de yönetmeni de baki.