Gece Ve Adam

almış başını gidiyor adam
çekingen yüzünde sönük bir öfke
elinin birinde siyah bir tespih
yol uzadıkça uzamakta


bulut hususi gölgeler üretmekte
güneşin hoyratça çarptığı başa
yeşil kuyruklu bir yavru kertenkele
taht kurmuş ki sorma, görkemli taşa

susamış iyice, ama iyice
körpe körpe beyaz kuzular
yavru bir çobana düşmüş
bu akşam nöbet
yavru bir yürekte
olanca keskinliğiyle
sızılar büyümekte

büyümekte gitgide
büyümekte gölgeler
karanlıklar girmekte kolkola
karanlıklar sinsice gülümsemekte

almış başını gidiyor adam
usanmış zamanın sakin ve sadık
yoldaşlığından

usanmış adam
usanmış akşamın sahtekar
karanlığından

müşfik esnemeleri işte gecenin
sandıklar dolusu oyuncaklar
gecenin kadim hatırı için
insanoğluna nice
oyunlar
doğuracaklar