Gece Ve Adamlar

mavi karla bezeklenen tepelerin
ellerimdeki ağaçları
çok uzakta
...


gölge geçitiyle süzülür bahçeler
gecenin ıslak uykusunda
ruhumun gemileri
sisli güne işlenen saatleri
Ve
yüzümün dalgasına aynalanan pencereleri öper..
yaraların derin kondularında gözlerim,
gözlerim ne güzel
Ki,
düşleri ısırılmış ellerin
yığınca sözcüğü dudaklarım
bir bakışla kalabalığa karışan haykırmalar
cam saydamlığında
yarım bir ışıkla büyür
aldanışların çırılçplak dallarında
teri gecenin



avuçlarımda fısıltı yağmurları
ezgilerken suskumu
yankısına dağılıp giden uçurumlar kadar koştu
tozunu silkelediğim zaman
martı çığlıklarıyla sahnelenen göğü boyuyorum
şiir perdeleriyle açılan odaların sırları dökülüyor
yalnızlığın portakal çiçeği büyüttüğü mevsimde,renklerin koynunda
dağıtıyorum duvarları
binlerce adım sokaktan geçiyor
bir ırmak uyanıyor
gece ve adamlar

...