Gece Ve Sen

Zoraki bir gülümseme can çekişiyor yüzümde
Yüreğim karanlık yontuyor geceden
Bilmiyorum mazi mi birikiyor kalbimde
Yoksa ben mi birikiyorum mazide
Sitem değil bu yazdıklarım
Kalemim her dizede beni kusuyor
İnan bana şiirlerim daha masumdur hayattan
Varla yok arası olsa da soluk vicdanları


Eşgali müphem aşklar beliriyor gözlerimin önünde
Yaşanmışlıkla yaşanmamışlık arasında
Ve caiz olmayan şiirlerim hatırlatıyor kendilerini
Fokur fokur kaynarken yüreğimde anlamsızlık pınarı
Ve sen yamalı bir kalbin taşımaya çalıştığı aşksın
Ben kelime kelime birleştiriyorum seni
Teselli buluyorum giderek silikleşen gülümsemende
Biliyorum sensizlikmiş bu aşkın nakaratı
Çığlıklar saklıyorum artık zulamda


Bir kapkaççı alıp kaçırsa beni benden
Hayata meraklı gözlerle bakan bir sübyan bıraksa geride
Bulutların beyazı kadar masum
Hasret ipotekli aşklara bulaşmamış
En fazla annesine şiir yazan
Boyundan büyük işlere kalkışmamış



Karla karışık hüzün yağıyor gece
Ve yüzlerce sarkacın ucunda yüzlerce düşünce
Göçebe türküler geliyor yasak diyarlardan
Bilmiyorum kaç mahrem fısıltı taşıyor koynunda rüzgâr
Kaç idâma sebep
Bilmiyorum kaçıncı kez kendimden kaçmak isterken
Yine kendime sığınıyorum
Bilmiyorum kaç kez figüranı bile olamadığım bir hayatın
Başrolüne soyunuyorum


Gece de senin gibi
Susarak anlatıyor her şeyi
Ah bir anlayabilseydim
Hem geceyi, hem de seni