Gece Yarısı Ekspresi

Dağların arasında süzülen küşteri meydanı,
Yorgun kent alevinde beliren akşamcı gölgeler,
Fon;Ay/da aynı pürüzlü göbek,
Buz kırıcı öbek öbek.

Toprağın metal dudakları üzerinde,
Günahını sıyırıp teninden,
Ağır aksak ilerleyen koca demir yığını,

Akrebin yelkovanı ikinci sevişinde,
Kadınlar dolu yağmur yağmur kadınlar,
Bir buluta denk gelsekte insek yaşamdan
Ve adamlar,
Gizli saklı yüzlerinde kod adlarını taşıyan,
Hangi şiir ihbar edecek bizi korkusu,
Ki çocuklar kompartıman arası yitik,
Düşürdükleri sancılı söğütlerin peşinde.

Cihangir tabanvayı emeklisi kondüktör,
Elleri yok ellerini bir kaldırımın en ücra kasabasında
Çamur dikenlerinde unutmuş,
Yüzü sınır karakolu,henüz sınırı sindirememiş,

Biletler kuyu dibinden alınma,
Herkes aynı koltuk,aynı yön,aynı yaşanmışlık,
Hatta çivi yazısı ile alna kazınmış,
Arşın arşın mahşeri son aynı.

Bütün ölüler kendi bacağından asılır bu hayatta;

Geçer gider suları düşünceli köprü üzerinden kara bulut;

Altında,kıyısında kıt kanaat geçinen örümcek yıkılır,
Zaman ağlarına sarıp sarmaladığı paramparça,

Karınca sigortasızdır yine ve ölüsü dirilmeyi düşleyecektir,

Atmaca;buharında kızgınlığın kendine çarpar,
Oysa henüz eve yetiştireceği dokunaklı öyküleri vardır,

Geçer gider suları düşünceli köprü üzerinden kara bulut;

Kırmızı kendini koyverir sessizliğe bir sövgünün orta yerinde,

Sarı bavulunu toplar,en sevdiği tarakları fermuarsız umutlarında,
Arka kapısından çıkar hancısız hanın kimseye görünmeden,

Mai eline usturasını alır enine boyuna girişir bileklerine,
Ölümü aşırı düş kaybından hastahaneye yetişemeden olacaktır.

Sunu//

Gözlerinden geçen gece yarısı ekspresi,
Kimsesiz duraklara hiçleri götürür ya,
Onu bile özledim be en aydınlık istasyon köşem,
Onu bile özledim...