Gece Yarısına Kırk Beş Kala

"" Gamlı baykuş terbiyecisi Efla'ya ""

geceydi ve saat on bir on beş sularıydı

seni görebilme ihtimalimle bire on bahse girip 

yolumu uzatarak geçtim sokağından meyhane çıkışı

sarhoş yalpalamalarımı çaktırmamak adına

telaşlı ve ürkekti adımlarım

geceydi ve yine oradaydın 

işte orada o pencerede

kendi halinde usul usul bakıyordun boşluğa  

elinde sigara 

ve çokça da gizemli

kimse görmese de ben gördüm

omuzundaydı gamlı baykuşun

o suskun halini görünce

çok merak ettim ne düşünüyorsun diye 

hissediyordum ben değildim aklındaki biliyorum

kim bilir hangi hikayeyi kurcalıyordun mazindeki

gerçi birçok anını paylaştın benimle ama 

belki vardı kıyıda köşede kalmış 

hiç anlatılmayan hüzünlü ve içli keşkelerin

o anlar ki sendeki bilinmezliğin 

ve seni sen yapan bilgeliğin sırrı

ne kadar da doğru bir davranış dedim sonra içimden

çünkü sokaklar tehlikeli ve sana göre değil 

sokaklar sen gibi narin ve hassas değil efla 

dikkat et 

koru kendini

hepsi 

ve her biri 

çıkmaza varıyor artık sokakların çünkü

eskiden barikatlar vardı 

seksenlerde doksanlarda yolları kesen

şimdi her insan bir engel yarına bilesin

dur orada 

hep dur e mi

dur o pencere önünde hep

çıkma dışarı

yoksa üzerler seni efla 

üzerler seni

çünkü

haddinden fazla kalabalık 

cüretkar

gamsız

ve laubali güruh seli şimdi sokaklar

hem zaten dışarıdan bakınca daha iyi hayat

daha yaşanası 

en azından hayaller babında daha özgür hayat

boş ver sen milleti yani 

sen olmanın tadını çıkart pencere ardında

kaldı ki bilmez kimse 

kırılgandır hayat aslında 

tıpkı sen gibi

söylemezsem çatlarım af buyur efla

eflatun çok afili duruyor üstünde ama

eflatun değildir ölümün rengi

belki biraz gri belki biraz siyah ama

daha çok solgun gibi

ölümü at bir kenara efla 

at bir kenara ölümü

ama sen yine de değiştirme eflatun rengini

ve penceremdeki dostane yerini