Gece Yine Ketum

her şey olağan dışı
soyut yani ...

gün batarken
akşamın kızıllığında
karanlığa teslim oldu dehlizler
sapa yollar da nasibini aldı
kuytulara çöreklenirken zindan
gölgeler karıştı ardına
ve...
tek bedendi nihayet

siyaha boyanınca gök kubbe
yıldızlar yapıştı
ay büyüdü
gölgeler uzadı
renkler anlamını yitirdi ...

hayat sanki
daha bir solgunlaştı
cisimler hayalet gibi dursa da
ortam bir başka sakindi
gece sefasını sürerken
saatler yelken açmıştı sabaha

aslında
kimse geceyi suçlamıyordu
o görevini yapmış
sonu olmayan duygulara tercüman olmuştu
gizemi aşina !
birde simsiyah soyununca
sarhoş ediyordu bekleyenleri
karanlığın izbe sokaklarında ...

hayat karmaşıktı
adımlar mecalsiz
korkular kefensizdi,
yorgun bedenler hıçkırırken
mendil uzatan
geceden başkası değildi

her şeyi kucaklamış sarmıştı çoktan
çekilmişti köşesine...

umudun bittiği yerde
düşünceler başlıyordu
bir yol aranıyor
bir yol çiziliyordu
ince hesaplar yapmadan
en âlâ hayallere dalınıyordu ...

gece sessizdi
zihinler karman çormandı ...

gün boyu koşuşturulan ne varsa
bu saatlere sarkmış
karar anı başlamıştı,
yine de
hesaplar karışık
suretler buruşuk
sokaklar karanlıktı ...

esrik düşünceler baygın
duygular firari
dil feveran...
gece/
yine ketum


3 mart 2016