Geceden Kırk İki Kelam

Bakarken tarçınlı gecenin solumasına,
hatırlarım acıyla yoğrulu günleri.
Bakacak yüzüm yok aya, ne yalan !
Kayıtsızdım,dayanamazdım yorgun simasına.

Pudralı,ayazlı ve yaslıydı geceler.
Ilıklar çalardı ve cuş ederdi hüzünler, ağıt yakar gibi.
Ağlayamam kalmadı mecal,ne yalan !
Yıldızı ne Zühre'ydi ne de Aslı'lıydı heceler...