Gecende Kalayım

Sessiz gülüşler sunağında gün sür dudağına gülüm
Tuzun kederli bir sancı, kur sevginin otağını içime
Bir ağrının safına diz yüreğimi, soyunuver gizlice
Dağla gözlerimi, sık bileklerimi, atıver ataşlarına.

Su dökülsün bedeninden, kavgalarındaki balan olayım
Mavzerler doğrult gövdeme, kurşunlara gelip yıkılayım
Şerbetini içeyim zulmün, istersen kan nehirlerine dalayım
Sevdanın bütün dağlarını geçip gelincik göğsüne varayım.

Sen ki, şimal rüzgârlarını estirirsin efsane gülüşlerinle
Zamansız ve ölümcül bir yaraya eğilirsin öpüşlerinle
Vurgunlar tüter yokluğunda dağlarımın zirvelerinde
Saatler vurdu gelişini, şarkılar seni söylüyor şimdilerde.

Dilimdeki yanardağ patlamalarına adaklar bağladım gülüm
Sürmeli gözlerinde seni beklemenin afetlerine sarılayım
Dolunay yüreğinde çalsın sazlar meylere sarılıp içeyim
İçimdeki sevdayla, ruhumdaki aşkla gecende kalayım.



Hikayesi: Korkulardan kaçtıkça insan, inancının tuzlarına da alışır. Toprağın oyuklarına erken inerken güneş, biz hayallerin varsıl yokluklarında yapraklara yürek resimleri çizeriz.
Gül mevsimleri çoğalırken yüreklerde, yıldız gibi kayarız imgelerde.
Aşkla yaşayan ve yüreğinde ölümsüz sevdalar taşıyabilenlere sevgilerle...