Gecenin Ayak Izleri.
Yalnızlık sigaramın dumanında tutuyordu bu gece.
Hırsım.
Kinim..
Davranışlarım.
Ve destursuz laflarım
Çığlık çığlığa biriktirdiklerim savaş açmış ve yüreğim de ne kadar hüzün yağmuru varsa hepsi Avuçlarıma dökülürdü bu gece..
Ve İntihar köprüsü gibiyim ne aklıma başa çıkıyorum ne'de sevdamla acılarımın yok bir tarifi bu gece..
Ki zira kendimeydi bütün haykırışlarim ne duyuldu ne bilindi
Akarken gözlerimden sen silmeye kalksam kalp kırıntıları batıyordu Avuçlarıma.
An sonra kalemimin ucunda sıraya dizilirdi cümleler.
Ağır sözlere sarılırdı şiirlerim.
Görmemezlikten gelirdim ama ne ala.
Sesini.
Yüzünü.
Bakışlarını.
Ve kokunu alamayacak kadar fakirdim.
Paslı bir yalnızlık.
Ki sokağa koşup
Gölgesiz bir sokak lambasıyla arıyorum
Yok olmuşlüğünu bile bile aramak.
Kurban gibiyim.
Bu enkaz dan artık sağ çıkmaz bu yürek.
Faili meçhul bir cinayetin gazete kâğıtları ile örtülmüş gibi bedenim ne farkı kaldı sonumun ?
Gör tüm bunlar senin için isyanımdi.
Hüznün anasını sattım bu gece...!
Aşk Aze.
Gecenin ayak izleri..!
Ah biraz daha dikkat yazılıma ! Oysa ne güzel ruhu şiirin :)