Gecenin Karanlığına Ilık Nefesi Çökecek

Gecenin karanlığına ılık nefesi çökecek
Dizlerinde yorgunluk ve masumiyet
Dudaklarından kan gelesiye kadar
Işıl ışıl parlattığın umut
Gökyüzüne bıraktığın nefes
Soluyacak seni
Ve hayat acımasızcana öpecek
Kırık sazın teli gibi
Darmaduman
Gövdende arayacaksın notaları.

Daima beşinci mevsimlere orak sallayacaksın
Sebepsiz gelgitlerde denizi arayacaksın
Arada bir tasa, ayrılık filmi
İşte bu sensin,
Oyununu gerektiği gibi oynayacaksın
Ya da...
Hiç oynamayacaksın.

Kimliğindeki sen
Yüzünü onca yılların ardına gizlediğin
Asılı kalmış bahçenin son güllerini toparlamakla
Yorgun bir bahçıvan edasıyla
Suladığın fidelerin
İsyan sertifikasını yazacaksın.

Ve o gün, güneşi göreceksin
Denizin mavi martının beyaz kanatlarında
İsimsiz mezara köle dursan da
Ardına ölüm yazdılar...

Merak ettiğin sorular beyninin surlarında silinmeden
Rüzgar dinmez
Aşk bir içimlik şarap değil ki
Aklından defterini dürmüş deli
Esrarına sakladığı gri yokuşun
Pembeleştiğini o zaman
O da anlar...
Hayatta tek bir sevdiğin vardı
Onu da kendine sakladın
Denizinde boğulduğunu görmek için.

Dalgınlığında bir el uzanacak yüzüne
Görmek istediğin o
Dokunmak istediğin o
Oysa farkında olmadan çekilecek gecenin karanlığına
Hayalin faturasını keseceksin,
Ah canım... seni ne kadar çok seviyormuşum.
Kendimi acıtıp
Kapında dilenci olmayı istediğim kadar
Umut sağacağım
Sana dair yazdığım
Karaladığım
Her satırda
Aşk ve hayatın neresindeyim ben diyeceğim.